സന്ധ്യയുടെ തമസ്സില്‍

കിളികള്‍ വിടചൊല്ലിയകലും കളിത്തട്ടിലമരുന്നു പകലിന്‍റെ നെടുവീര്‍പ്പുകള്‍ 

ഒരു ദീര്‍ഘദിനചര്യ വിടയാക്കിയണയുന്നു കതിരോനുമലയാഴി ഋജുരേഖയില്‍.

മൃദുശംഖിനൊലിതീര്‍ത്തു മിഴിവാര്‍ന്ന ശ്രീകോവിലുഡുപോലെ തെളിയുന്ന നിറദീപവും 

പലകണ്ഠമുരുകുന്ന ജപമാലയണിന്നു 

പലജാതി മതദൈവമാള്‍ദേവരും.

എവിടെന്‍റെ ദൈവങ്ങളെവിടെന്‍റെ മൂര്‍ത്തികള്‍ 

ബധിരരായന്ധരായെവിടൊളിച്ചു ?! 

ജപമാലയേകുന്നദുരിതാള ജനലക്ഷ-

മുരുകുമ്പോളതിഗൂഢമെവിടൊളിച്ചു ?

വഴിയോരമൊരുപാടു ചുടുചോര വീഴുമ്പോ-

ഴുയിരായ മാനം കവര്‍ന്നിടുമ്പോള്‍ 

എവിടെന്നു തേങ്ങുന്ന പ്രിയരോടുചൊല്ലുനിന്‍

തമസ്സില്‍ ഒളിപ്പിച്ച സത്യങ്ങളെ !

ഇരവിന്നുമുന്നില്‍ നിണംചേര്‍ന്ന ജന്മാമി-

ട്ടിരുളാതെയൊരുവേളയെങ്കിലും നീ.